Είμασταν δυο αστεράκια

π’ανοιχτήκαν στα βαθιά.

Μα δεν είχαμε πυξίδα

και μας πήραν τα νερά.

Σαν δυο αστεράκια

μας κατάπιε η νυχτιά

και μας όρισε η μοίρα

δυο φάρους στ’ανοιχτά.

Δελφίνια και γοργόνες

μας μοιράζουν συντροφιά

κι’οι νοτιάδες μας θυμίζουν

έρωτες απ’τα παλιά.