Το αίμα σου πάνω στην άμμο

σημάδια της ψυχής…

κόκκοι θολοί στην κόκκινη την κόλλα,

που τα ενώνει για μια ζωή.

Στην αρχοντιά σου νιέ

τίποτα δεν ανήκει.

Μόνο λίγα ψίχουλα άμμου

μεσ’τα μάτια σου,για

να μην δεις την νίκη.

Και τραγουδάς στερνέ μου νιέ…

ναι,τραγουδάς τα στερνά

που λιάζονται κάτω άπο σύννεφα σκοτεινά…

στην υγρή αυλή του κόσμου.

Τόσο νιός και μυρίζεις κιόλας ουρανό…

τόσο νιός και το κορμί σου θυμίζει σταυρό…

Σου’χα πει,καλώς ήρθες στον κόσμο μου

και τώρα, όλα κοφτερό μαχαίρι.

Κι’είναι και’κείνο το νανούρισμα

Που τρέχει ακόμα να σε βρει…

Μα οι φτερούγες του τσακίσανε…

και στέκει μόνο του και καρτερεί.