Καράβι δεμένο,

μουράγιο δακρυσμένο…

Πανιά ξεσκισμένα,

κατάρτια ριμαγμένα…

Γλάροι μαστόροι,

Δελφίνια βοηθοί…

Κι’αράχνες υφαίνουν

πανιά απ’την αρχή…

Το κύμα γλυκαίνει,

γλιστρά στη σιωπή…

ρωτά για να μάθει

το καράβι αν ζει…

Λιμάνια φυλάνε

ντόκους κενούς…

κι’αυτά περιμένουν

καινούριους καιρούς…