Τι κι’αν δέν είδες

τον θάνατο του ποιητή…

τον είδε αυτός

και έγραψε για’σένα.

Τριάντα κάτι,χρυσά κεράκια

απ΄το χάρο αναμμένα.

Το γεννημένο δάκρυ

Θα μείνει αιώνια,

μια στη βροχή

και μια στο χώμα.

Βουβή στιγμή

σε ραγισμένα στήθια…

σκοτάδι απόλυτο…

κι’ο ποιητής σιώπησε.