Μεσ’τα κελιά θανάτου

σε παίρνει η κατηφόρα,

μαύρα φαντάζουν όλα,

μάλλον θα ήρθε η ώρα.

Ψάχνεις να βρείς τους δρόμους,

τρέχεις για να προλάβεις,

ο ήλιος κρυμμένος τώρα

και κάποιος χρεώνει ώρα.

Δεν είχες επιλέξει,

δεν σου έδωσαν τον χρόνο,

μεσ’τα κελιά θανάτου

στοιβάζουνε τον κόσμο.

Για δάσκαλο σου έδωσαν

τον πρώτο δολοφόνο,

σκιά σε θέλουνε να ζεις

μεσ’τον δικό τους δρόμο.