Φωνάζεις πάλι στο σκοτάδι,

ν’ακούσει τ’άδειο το κορμί,

κλωνάρια που’χασαν τα άνθη

κλάμα που ψάχνει μια ψυχή.

Ανήσυχα γλιστράει η νύχτα,

νερό ζητάει μια πηγή,

χέρια ζητάνε τον θεό τους,

σκουλίκια γέμισε η γη.

Σβήνει στα χείλη η πνοή σου,

η μοίρα κλαίει ορφανή

και ο θεός ζητάει τον θεό του…

κί η νύχτα ψάχνει να κρυφτεί.

Σημάδι έμεινε στη λάσπη

το πέρασμα από τη γη,

βήματα ακούγονται ακόμα…

όλα σε δανεική στιγμή.