Στο’να χέρι ο αετός

και στ’άλλο περιστέρι.

Πέπλο θανάτου ο ουρανός

που έφερε τ’αγέρι.

Ειρήνη κόκκινη κυλά

στου βιασμού το αίμα…

κόρη ορφανή η λευτεριά

λαχτάρα των λαών αιώνια.

Τσαλακωμένα ιδανικά

χώρις το φώς του ήλιου,

το κύμα σπάζει τα φτερά

κι’οι κλέφτες στιβάζουν τα λαφύρια.

Μπροστά στον θάνατο,το όνομα σου

και τα μπουμπούκια δέσανε ξανά.

Αυτά τα σκοτεινά τα μονοπάτια

που χάσαμε τη λευτεριά.